Collecte, Preekstoel en Keesje.
Drie gedichtjes van mijn vader Frans Vorst. ( 1915-2003)
Hij was 60 jaar kerkzanger en 35 jaar secretaris van het St. Jacobskoor.
Dit kerkkoor is in 1906 opgericht en heeft bestaan tot 2002. Daarmee was dit koor het oudste van de stad ’s-Hertogenbosch.
Opa die was kerkmeester
Ging ook met de schaal vaak rond
Toen hij een keer bij het tellen
Er een grote knoop bij vond
Nu kon Opa heel veel hebben
Hij was dan ook beslist niet kwaad
Maar hij zei wel bij zichzelf
- Volgend keer ben ik paraat -
Hij had heus wel een vermoeden
Want hij kende zijn klanten goed
Hij lachte stiekem in zijn vuistje
- Wedden dat ie ’t niet meer doet -
En jawel, de nieuwe zondag
Weer de ronde met de schaal
Toen bij Hannes aangekomen
Achter in het zijportaal
Opa was nu op z’n hoede
Keek met een nauwlettend oog
Naar de hand van boerke Hannes
Of ie hem toch niet bedroog
Het vermoeden werd bevestigd
’t Zelfde was weer het geval
Toen zei Opa duidelijk hoorbaar
- Zo‘ne knoop die heb ik al -
Alle mensen rondom Hannes
Keken hem verwijtend aan
Maar het had wel goed geholpen
Hij heeft het nooit meer gedaan
Frans Vorst
1986