In het kerkje met de preekstoel
Ergens op het platteland
Gebeurde er eens iets heel bijzonders
Al kwam het nimmer in de krant
Aan die mooie oude preekstoel
Werd altijd veel zorg besteed
‘t Was het pronkstuk der parochie
Zelfs de kuiprand was bekleed
Ook de stoelen en de banken
Met de vale rode pluche
Werden steeds goed onderhouden
Door die trouwe koster Guus
Met het klimmen van de jaren
Kreeg hij moeite met z’n job
Zijn knieën werden alsmaar strammer
Hij kon de preekstoel niet meer op
Na verloop van enkele maanden
Kwam het jaarlijks Kerkefeest
Voor de preekbeurt was uitgenodigd
Een Pater van de Heilige Geest
In het vuur der predicatie
- Gij allen zult tot stof vergaan -
Sloeg hij met kracht op de bekleding
Geen mens zag hem daarna nog staan
Na de dienst zei toen de Pater
Nog wat stoffig en wat bleek
- Hoe kan men het hier versieren
Het paste helemaal in mijn preek -

Frans Vorst
1985