“Weet je wel die twee”, werd er een aantal jaren geleden gezegd als men het had over Frans Moors en Jacqueline Hoff.
Beide werkten en boden vaak ook de helpende hand in diverse cafés  in ’s-Hertogenbosch.
Toen zij de gelegenheid kregen om zelf een zaak op te zetten was de naam snel bekend: Café Die Twee.

De echte Bossche bol en een eigen naamplaatje.
In juni 2004 namen ze, zowel zakelijk als privé een stel, de Plèkhoek over gelegen in de Lepelstraat. Een ideale ligging want toeristen die met bussen worden gedropt of die met de trein komen om een vaartocht over de Binnendieze te maken, slaan de Lepelstraat in en komen Die Twee als eerste kroeg tegen. En gastvrijheid en kwaliteit staan bovenaan bij Frans en Jacqueline. Er wordt dan ook koffie geschonken met de enige echte Bossche bol van Jan de Groot, en bij de koffie zit altijd een likeurtje. Ze zijn er trots op hier op deze plek hun werk te mogen doen. In een drie en half jaar tijd hebben ze al een vaste klantenkring opgebouwd. De mensen die hier komen hebben allerlei leeftijden. Het loopt uiteen van 20-60 jaar en ouder. “Respect ”, zegt Frans “dat is wat ik van mijn klanten verwacht. Iedereen is welkom maar ik verwacht wel dat je je keurig gedraagt zowel naar de klanten als naar mijn personeel. Het gaat er niet om wat je bent maar hoe je bent.” En als je bij Die Twee binnenkomt, vallen je de koperen naamplaatjes op onder de bar. Dat zijn de vaste klanten. Zelfs de oppashond heeft zijn naamplaatje:Puck.
Frans Moors is van origine douaneambtenaar geweest, heeft wat managementfuncties gehad en misschien daarom dat hij eigenlijk stipt is in allerlei regels die dit vak nu eenmaal met zich meebrengt. Hij heeft jarenlang gespeeld in de top 40 band Watch It en dat verklaart weer zijn voorliefde voor muziek en met name die uit de jaren zeventig en tachtig. En die wordt dan ook gedraaid. Zo af en toe treden er live artiesten op om de gezelligheid weer een andere impuls te geven. Het “Spoonstreetfestival”, Maritiem, het jeu de boule festijn , allemaal evenementen waaraan ze graag meedoen. Soms wordt het wat moeilijk want Frans is zich bewust dat Die Twee nog niet kunnen opboksen tegen de gerenommeerde zaken in deze hoek van de stad. Dat wordt met Jazz in Duketown soms duidelijk.
Sinds een tijdje wordt ook de lunchkaart uitgebreid. Want de mensen die onze stad gaan ontdekken kunnen dan met een goedgevulde maag op stap. Familiedagen en bedrijfsuitjes… men weet steeds meer de weg naar Die Twee te vinden en een warm of koud buffet staat hen dan op te wachten.

Oeteldonk
Als oud lid van de Jeppers en lid van de Heinekenfanfare  ligt Oeteldonk na aan zijn hart. En dat is bij Jacqueline niet minder. De carnavalsclub Genôten heeft hier zijn thuis en met carnaval komen er veel clubs binnen. “Het is wel zo”, zegt Frans “dat de clubs zo groot worden. Dan moet ik hen soms vertellen dat ze me even moeten inseinen als ze willen komen. Want ik ga er mijn eigen vaste klanten niet voor wegjagen” .
Onder een echt Oeteldonks plafond wordt ook echte Oeteldonkse muziek gedraaid met af en toe een uitstapje naar André Hazes of the Rolling Stones. Op zondagmiddag na de intocht staat Frans zelf aan de deur. Dan is het zo druk dat het verstandig is om even de boel in de gaten te houden. Er kan 110 man binnen en regel is regel. Alle dagen van carnaval staat de deur gewoon open. Alles is open, dat wil zeggen niets is dichtgetimmerd bij Die Twee. Dat vinden Frans en Jaqueline beslist niet prettig.
Een pilsje kost €1,90 en wordt getapt uit een prachtige vrij hangende tap. Voel je het zakken, dan kun je achterover leunen want de barkrukken hebben een leuning.
Tja, en voel je het nog verder zakken dan zul je richting toilet moeten.
En dames…ga dan voorzichtig zitten. Want de toiletbril bij Die Twee is duizenden euro’s waard!!