Dorita de Bekker-Vorst
verhalen en gedichten
Trouwen
~

Trouwen

Als je kind vertelt dat het gaat trouwen
Dan is dat toch een gedenkwaardig moment
Mijn zoon had zijn liefde allang gevonden
Het leven leeft en je bent aan elke dag zo gewend

Maar dan ineens verschijnen er beelden van vroeger
Ze komen allemaal op je netvlies te staan
Van die baby van toen - te vroeg en met zorgen geboren
Van gelukkige momenten - een lach en een traan

Een drumstelletje en roffelen op tafels en deuren
Van honderden blokjes lego bouwde hij een compleet kasteel
Hij struinde door het park en ving draken bij het leven
Had altijd tijd tekort en voor zijn broer was niets teveel

Hij bouwde hutten in de hoogste bomen
Viel er ook uit en brak op twee plaatsen zijn been
Op het gips stonden tientallen tekeningen
Wie duwde de rolstoel naar de brugklas - geen punt - iedereen

Hij werkte in een verzorgingstehuis om wat bij te verdienen
Werd fanatiek honkballer en een organisator in Oeteldonk
Bleek computers van binnen en van buiten te kennen
Kocht met zijn Maaike een eigen honk

Nu is hij Papa en hij mag er wezen
Hanteert nog steeds de lijfspreuk die hij al jaren heeft
Een waarheid als een koe als ik hem stralend zie zeggen
- Mam een dag niet gelachen is een dag niet geleefd -