Ieder kleinkind een boekje

Het is alweer 15 jaar geleden dat ons eerste kleinkind werd geboren.
Isa.
Dat ongelofelijke blije gevoel herinner ik me nog als de dag van gisteren.
Schrijven was mijn uitlaatklep.
Als vanzelfsprekend kwam het idee: ik maak een boekje voor haar.
Olifanten stonden centraal.
Omdat op haar kamertje een olifant geschilderd was.
De andere Oma gaf een knuffelolifant.
Tot op de dag van vandaag is Olle belangrijk.
Zo ontstond Dopi in het grote Slurfenland.
Een vriend/collega binnen het Ministerie van Pers, Publiciteit en Communicatie van Oeteldonk vroeg ik of hij wat illustraties kon maken.
Theo Marks, een man die met hart en ziel het verhaaltje las en dat transformeerde tot mooie tekeningen.
Nog steeds zijn posters en tekeningen binnen Oeteldonk van zijn naam.
Drie jaar later kwam er een kleinzoon.
Lenn.
Inmiddels 12 jaar.
Ook voor hem kwam er een boekje.
Ik schatte zo in, dat hij autootjes wel leuk zou gaan vinden.
Opa maakte een garage met de naam Lenn erop.
Ik vulde de autowereld aan met het boekje: Appie en Flappie.
Het rode en gele kleine autootje die samen avonturen beleefden.
En opnieuw vroeg ik Theo Marks.
En opnieuw weer met hart en ziel tekeningen gemaakt.
We kregen een derde kleinkind.
Mosa.
Ruim drie jaar nu.
Een kind van de jongste zoon en schoondochter.
Wat een cadeau weer.
Die eerste tijd stond een giraffe min of meer centraal in zijn leventje.
Een kleine kneedbare knuffelgiraffe lag en stond vaak in zijn nabijheid.
Dat kwam goed uit, want deze Oma vind giraffen prachtige statige dieren.
Zo ontstond Vlekkie en Pluimpje.
Als ik dat nu, na bijna twee jaar doorlees, vind ik het supergoed gelukt.
Wellicht ben ik, binnen 15 jaar wat gegroeid in het schrijven.
Dierentuin Artis speelt een rol.
Dat weer omdat Mosa in Amsterdam woont en ik hoop samen met hem Vlekkie nog eens op te zoeken.
Ik trok de stoute schoenen aan en viel opnieuw Theo Marks lastig.
De schat… hij overtrof zichzelf en prachtige tekeningen werden me opgestuurd, heel treffend passend bij momenten in dit verhaaltje.

Nu is een vierde kleinkind werkelijkheid geworden.
Kleinzoon Niki. De naam Niki past hem exact als ik naar zijn snoetje kijk.
Dit vierde boekje heet: Poeffie en Paf, twee kaboutertjes die in Amsterdam wonen.
Want wat niemand weet… in Amsterdam wonen heel veel kaboutertjes, alleen dat is geheim.
Ze helpen mensen die wensen hebben. En ieder kaboutertje heeft zijn eigen gebied om dat te verwezenlijken.
Laten Poeffie en Paf nu de straat hebben, waar onze nieuwe kleinzoon woont.
Dus de cirkel is rond!
Er waren wensen: iets meer speeltoestellen in deze wijk in Amsterdam Noord.
Dankbaar wederom dat onze tekenvriend Theo Marks ook zijn bijdrage wilde leveren.
Dat zullen deze Opa en Oma nooit vergeten en binnenkort gaan we hem uitgebreid bedanken voor de prachtige tekeningen weer exact passend, bij het verhaaltje Poeffie en Paf.

Ik hoop dat onze 4 kleinkinderen deze boekjes zullen bewaren en later... veel later zullen zeggen: kijk dan, dit hebben Opa en Oma voor me gemaakt.
Want dat Opa ook een grote rol heeft gespeeld mag duidelijk zijn.
Hij stond garant voor dit eindresultaat.
Teksten en tekeningen vervormde hij tot vier mooie boekjes.

Nu hebben we nog een wens: dat Isa, Lenn, Mosa en Niki op mogen groeien tot gelukkige gezonde mensen met een positieve kijk op de wereld en een flinke dosis bereidheid om, op hun beurt, te helpen waar het nodig is.