Het huis ademt
Moeizaam en verbaasd
Stil en leeg
Geen honkbalschoen te vinden
Drukke mobieltjes
Rollende bureaustoelen
Lachsalvo’s op zolder
Moleculen van leven
Mijn leven
Gestroomd uit mijn lichaam
Zo lang rondom me
Weg

Mijn huis ademt
Moeizaam en verward
Ik adem mee
Ben verbijsterd
Waar is de tijd
Een deur die knalt
Een stem die roept
Mama ?
Waar is ?
Weet jij?
Hoe komt het?
Ik hoor het niet
Mijn huis luistert mee
Niets

Duw mijn hoofd tussen mijn knieën
Ben helemaal leeg
Met armen die nutteloos lijken
Duizelig
De stilte ramt tegen mijn trommelvlies
Wat nu?

Ik loop van kamer naar kamer
Hoor de muren zuchten
Adem in
Adem uit
De muren en ik
Rustig - leer het
Opnieuw
Met minder zuurstof
Lukt het ook wel

Want ze namen het mee
Naar hun eigen huis
Voor hun eigen muren
Waarbinnen honkbalschoenen liggen
Bureaustoelen lachend rollen
En kleine kinderen
Plotseling volwassen mensen zijn
Die niet weten
Nog niet
Dat zuurstofgebrek
Zo moeilijk is

Het went
Voor mij
Voor het huis
Langzaam ademt alles weer
Er komt weer kleur
Op mijn huid
Op de muren
Het is gewoon de tijd
Na al die jaren
Weer terug naar het begin
Op je rug een zuurstoffles
Voor de helft gevuld
In de andere helft
Herinneringen van toen
En verwachtingen voor straks
Genoeg voor de rest
Van mijn leven
Als Moeder

 _{* Uit: Van Schaduw naar Zonlicht.}