Dat woord corona, dat ik liever gebruik in de zin van een lekker biertje, beheerst meer dan me lief is, het wereldnieuws.
Dat er mensen zijn, die er zo min mogelijk over willen horen, begrijp ik.
Dat er mensen zijn, die de regels volledig aan hun laars lappen, begrijp ik niet.
Dat er mensen zijn, die agressief worden en in opstand komen als ze er op grote of kleine schaal mee te maken krijgen, gaat mijn pet volledig ten boven.

Al een drie maanden geleden, ging manlief een eind lopen om via de wereldberoemde Jan de Groot, met twee chocolade bollen thuis te komen.
Dat is gelukt, maar wel met kunst en vliegwerk.
Op 5 minuten van ons huis, zag hij een jonge vent aankomen, die de stoep onveilig maakte, met een longboard.
Hij maakte een opmerking in de trant van “Uitkijken joh en afstand houden”.
Waarop de dikke twintiger riep: “ Met die flauwekul” , manlief een duw gaf die dusdanig uitviel, dat hij op de grond belandde, met de doos chocoladebollen jonglerend boven zijn hoofd.
Het moet eruit gezien hebben, als een scène uit een film van Charlie Chaplin.
Hoe dan ook, knie kapot, elleboog kapot en verbouwereerd.
Als ik erbij was geweest, had mijn temperament gewonnen en waren de resten van die goser èn die chocoladebollen, misschien nu nog te zien op de Spinhuiswal.

Kijk, en daar snap ik dus niets van.
Dit is geen ideale situatie, geen prettige tijd en ik heb volkomen begrip voor een kort lontje zo af en toe, maar we leven wel samen op dit stukje grond.
Stel je sociaal op en heb begrip voor elkaar.
Ik kan hier een krachtterm aan toevoegen, maar houdt me netjes!

Nu zitten we in augustus en de besmettingen lopen op.
Nu zijn vooral de jongeren het aanspreekpunt.
Alsjeblieft zeg, geen tweede lockdown.
Dat wil niemand, kan onze economie niet gebruiken.
Er ligt zoveel leed opgestapeld achter toegangshekken, spatschermen, instanties en honderdduizend dingen meer, dat is niet te overzien.
Wat te denken van al die mensen die een dierbare verloren hebben en al het zorgpersoneel dat zich ongelooflijk heeft ingezet voor iedere patiënt.

Testen testen testen.
Dat wordt gezegd en dat is inderdaad verstandig.
Hoewel ik zeker wist, geen corona te hebben, zat ik 54 uur geleden ook in de auto in zo’n teststraat.
Voelde me wat benauwd, wat een andere oorzaak had en de huisarts wilde eerst een coronatest alvorens verder onderzoek.
Nou, dan doe ik dat toch. Goed voor mij en al die andere mensen waarmee ik in aanraking was geweest.
De test viel me mee.
Het wachten op de uitslag niet.

Binnen 48 uur kan de uitslag bekend zijn, wordt gezegd.
Twee dagen quarantaine.
Ik zat aan de 50 uur en werd er behoorlijk kriegelig van.
Wat een spanning voor mensen die al ziek zijn.
Dat besef je op zo’n moment.

Ik heb geen corona.
Heb ik er iets van geleerd?
Nou, rustig blijven, de zaak relativeren en verder gaan.
Ja daag, dat kan niet iedereen.
Je zit in elkaar zoals je in elkaar zit.

Ik leer maar van mijn kleinzoon.
Via facetime kwam hij in beeld met zijn papa, die zei:” Vertel eens aan Oma, wat er gebeurd is vandaag,  het grote geheim wat jij nu ook weet!”
Ik had geen flauw benul  wat ze bedoelden op deze warmste 8 augustus sinds 1901.

“Oma Sinterklaas is allemaal nep”.
Volkomen zakelijke mededeling.
Wel met een lichtpuntje.
De cadeautjes op 5 december blijven.
Dat dan weer wel!!

God zij dank, want lichtpuntjes hebben we nodig in deze rare tijden.